Sa jedne strane ovi kamenčići imaju oblik ravnog diska, dok je druga strana ukrašena zanimljivim prirodnim reljefima nastalim hiljadugodišnjim taloženjem kalcijum karbonata na površinama malih oblutaka od šljunka ili fosilnim ostacima.

Pre više stotina godina, američki urođenici su imali običaj da vilinsko kamenje nose kao amajliju tokom lova i ribolova, uvereni da će ih zaštititi od zlih duhova, sačuvati im dobro zdravlje i doneti napredak.

Geolozi veruju da su se kamenčići iz reke Harikana formirali ispod glečera koji su se povukli pre nekoliko hiljada godina. Voda ih je nosila i razbacivala duž obala jezera i reka, a najviše oko korita reke Harikana, druge najduže reke u Kanadi, gde su i danas najbrojniji. Veruje se da je reka dobila naziv po reči Nanikana što na algonkvinskom jeziku znači „reka kolačića”. Manje poetična verzija prevoda ove reči tvrdi da joj je značenje „glavni put”.

Potraga za vilinskim kamenjem predstavlja svojevrsnu igru. Smešteni su u plitkim i mekim naslagama gline. Zaobljeni, reljefni deo je okrenut licem prema zemlji, dok je glatka površina koja je uglačana tokom povlačenja glečera okrenuta na gore. Dok leže u blatu, kamenčići izgledaju kao obično ravno kamenje, ali kada ih okrenete otkrivaju se unikatne forme i oblici. Svaki kamen je jedinstven.