Pre nego što su sagrađene, put od grada do luke je vodio preko zavojitih staza i nesigurnih stepenica od sirovog drveta. Engleski inženjer Upton i italijanski arhitekta Boffo započeli su 1837. godine izgradnju „monstrouznog stepeništa” koja je trajala 4 godine. Originalno je napravljeno od čuvenog tršćanskog zeleno-sivog peščanog kamena, a prostiralo se u visinu od 27 metara, sa simboličnih 200 koraka.

Sama konstrukcija predstavlja svojevrsnu optičku iluziju. Kada gledate sa vrha, vidite samo nekoliko velikih stepenika, a ukoliko ga gledate iz podnožja, sve stepenice deluju kao da su spojene u jednu ogromnu piramidu.

Nakon sto godina, stepenište je renovirano i pokriveno roze-sivim granitom i asfaltom. Sa leve strane bila je postavljena žičara, napravljena 1906, za ljude koji nisu imali snage ili vrenema da idu stepenicama. Zamenjena je liftom 1970. godine, nakon više od pola veka besprekornog rada. Stepenice su nekoliko puta menjale naziv, a ime je najčešće bilo inspirisano političkim prilikama. Iako im je danas vraćen originalni naziv, Stepenice Primorskog, one će za stanovnike Odese, ali i za ostatak sveta zauvek ostati Stepenice Potemkin.

Slavni film Sergeja Ejzenštejna iz 1925. godine „Oklopnjača Potemkin” govori o pobuni na ratnom brodu, gde se posada pod vođstvom mornara Grigorija Vakulenčuka pobunila protiv terora čelnika posade. Brod Potemkin ulazi u luku Odesu, gde narod sa oduševljenjem dočekuje mornare, koje potom masakrira carska vojka. Eskadron brodova je tada odbio da im se pridruži i pustio je da brod u otplovi u otvoreno more.

Scene na stepenicama u Odesi predstavljaju kamen temeljac filmske montaže i prekretnicu u svetskoj kinematografiji. Zanimljivo je da je film postao slavan čim se pojavio, ali je retko gde prikazan u celosti. Cenzura u zemljama koje su ga otkupljivale dovele su do toga da „Potemkin” prvi put u svojoj originalnoj dužini bude prikazan mnogo godina nakon premijere. I posle skoro jednog veka ovaj nemi film izaziva divljenje, a Potemkinove stepenice ga čuvaju od zaborava.