Slano jezero Abe je najveće i poslednje od lanca šest povezanih jezera na granici Etiopije i Džibutija, u središtu Afarske depresije u kojoj se arapske, nubijske i somalijske tektonske ploče odvajaju po dinamici od oko 1-2 cm godišnje.

Tokom razdvajanja, zemljina kora iznad njih se tanji, sve dok se ne pojavi pukotina, nekad duga i više stotina metara. Pod pritiskom magme, na površinu izbijaju mlazevi ključale vode iz toplih podvodnih izvora. Potom se dešava fenomen sličan stvaranju stalaktita i stalagmita u pećinama; voda deponuje velike količine kalcijum karbonata, i njihovim taloženjem formira stubove koji dostižu visinu i do 50 metara. Kako se naslage travertina formiraju oko vodenog mlaza, u njihovom središtu dugo ostaje prostor kroz koji se konstantno probija sve tanji mlaz vode uz dosta vrele pare.

Neobičan prizor niza „dimnjaka” inspirisao je Franklina Šafnera da baš na obali jezera Abe snimi svoj kultni film Planeta Majmuna (1968) sa Čarltonom Hestonom u glavnoj ulozi.

Nastanak novog okeana, i sama Afarska depresija su veoma zanimljivi za današnje geologe. Kada se kontinentalne ploče razdvajaju u okeanu, nastaje novo morsko dno. Međutim, u istočnoj Africi aktivna zona cepanja se nalazi na suvom, što je manje uobičajeno. Ovaj fenomen se naziva kontinentalna brazda.

Jezero Abe napaja reka Avaš, donoseći obilje soli sa slanih polja. Na severozapadnoj obali jezera leži uspavani vulkan Dama Ali. Jezero Abe je nekada imalo tri puta veću površinu, ali kada je zbog navodnjavanja tokom 1950-tih promenjen tok reke Avaš, jezero se smanjilo i sada mu je maksimalna dubina 5 metara.

Najbliži grad je udaljen oko 200 km, a u neposrednoj blizini su samo mala pastirska naselja. Osim njihovih koza, ovaca i magaraca, jedini stanovnici jezera Abe su ružičasti flamingosi.