Voda plovnih puteva Venecije nagriza strukturu građevina, a godine lošeg održavanja kanala dovele su do taloženja velikih količina mulja i otpada u njihovim koritima. Sa praksom čišćenja bagerima je započeto tek krajem devedesetih godina prošlog veka, ali to nije rešilo problem u dovoljnoj meri. Veneciji nedostaje moderan kanalizacioni sistem, tako da se većina fekalnih voda izliva u kanale, što prouzrokuje nesnosan smrad.

Iako je u Veneciji, koja tone polako ali neumitno, mnogo češća i osetnija pojava plime, ovih dana je zabeležen rekordno nizak vodostaj mora, čak 70cm ispod proseka, što je potpuno blokiralo primarni saobraćaj ovoga grada. Stručnjaci kao glavni uzrok navode drastično smanjenenje padavina širom severoistočne Italije.

U poslednjih nekoliko godina gradske vlasti su uložile znatna sredstva u projekat MOSE (Modulo Sperimentale Elettromeccanico odnosno Eksperimentalni elektromehanički modul), koji predstavlja neku vrstu kapije protiv poplava, a koji se sastoji od niza mobilnih brana čija je funkcija da spreče prodiranje vode iz Jadranskog mora kada plima dostigne utvrđenu kvotu od 110cm. Venecija tokom godine bude delimično poplavljena čak 50-ak puta, najviše tokom jeseni i zime, a svake pete godine more poplavi ceo grad.

Ako se uzme u obzir predviđen porast mora usled globalnog zagrevanja i činjenica da Venecija za godinu dana potone 1 do 2mm, suvi kanali ovog jedinstvenog grada su više nego neobična pojava.