Litica ovog presušenog vodopada je široka 5.6km i visoka 120m, što je pet puta šire i oko dva ipo puta više od Nijagarinih vodopada. Pretpostavlja se da je tokom poslednjeg ledenog doba katastrofalna poplava kanalisala vodu brzinom preko 100 km/h kroz gornji tok Grand Coulee i preko ove 120-metarske stene. Procenjuje se da je protok vode u tom delu reke bio deset puta veći od protoka svih današnjih reka zajedno.

Pre skoro dvadeset hiljada godina, kako su se glečeri pomerali južno kroz Severnu Ameriku, led je pregradio reku Clark Fork u blizini Sandpointa, Idaho. Zbog toga je značajni deo zapadne Montane poplavljen, stvarajući ogromnog jezero Missoula. Voda, koja je pokrivala oko 7500 kvadratnih kilometara severozapadne Montane (po količini vode približno kao jezero Ontario), bila je blokirana ovom prirodnom branom koji su formirali glečeri. Kada je voda iz jezera Missoula probila tu branu napravila je kataklizmičku poplavu izlivajući se u glečersko jezero Columbia, a zatim u gornji tok Grand Coulee. Masivna bujica (poznata kao Missoula potop) je protutnjala preko Idaho prevlake, doline reke Spokane, velikom delu istočnog Vašingtona i kroz Oregon, plaveći površinu veličine grada Portlanda, ali pod 120m vode. Ogromna snaga vode je dovela do velike erozije reljefa što je prouzrokovalo pomeranje ruba litice za 25 km uzvodno od početnog položaja.

Kada su se glečeri istopili i reka Columbia se vratila u normalan tok, ostavljajući reku Grand Coulee i vodopad suvim. Opšte je prihvaćena teorija da se ovaj ceo proces od pregrađivanja glečera pa do masivnih poplava dešavao više desetina puta tokom poslednjeg ledenog doba.

Danas se ova masivna litica može posmatrati iz Dry Falls Interpretive Centra koji se nalazi u okviru državnog parka Sun Lakes u blizini grada Coulee City.