U XIX veku, samo 3% svetske populacije je živelo u gradovima. Do 1950. godine, taj procenat se uvećao deset puta, a danas u gradovima živi oko 50% stanovništva naše planete. U veoma razvijenim državama, čak dve trećine ukupnog stanovništva živi u urbanim sredinama. Sa takvom statistikom na umu, tim arhitekata firme Stefano Boeri Architetti je 2014. godine završio izgradnju dva nebodera koji prkose zakonima uređenja gradova i njegove stanare smestio u „vertikalnu šumu” koja ih tokom cele godine poput filtera štiti od smoga, prašine i buke. Istovremeno, predstavljaju malu fabriku kiseonika i moćan klima-uređaj.

Da bi se stvorilo ovakvo okruženje, oko solitera se jednostavno mogla posaditi šuma. Kada bi se u nju smestilo svo drveće sa fasada zgrada Bosco Verticale, šuma bi zahvatala površinu veću od jednog hektara. Možete li zamisliti koliko bi koštao hektar zemlje u centru Milana, i koliko bi (ne)isplativo bilo na toj površini posaditi šumu? Posađena na ovakav način vertikalna šuma zauzima minimum dodatnog prostora, a cena njenog podizanja je u ukupnim troškovima izgradnje solitera učestvovala samo 5%.

Drveće posađeno kao deo fasade je uglavnom listopadno, tako da leti obezbeđuje zaštitu od sunca i toplote, a zimi njegove gole grane omogućavaju sunčevim zracima da nesmetano prođu do prozora. Kultivisano je tokom dve godine da bi se savršeno uklopilo u visinu i raspored svakog balkona. Zanimljivo je da ni zalivanje drveća i žbunja nije prepušteno na brigu i odgovornost stanarima. Irigaciona mreža prolazi kroz celu zgradu, i kroz nju se tehničkom vodom svakodevno zalivaju biljke.

Od kada su useljene, u oktobru 2014. godine, zgrade Bosco Verticale su pobrale brojne nagrade za inovacije u dizajnu, hortikulturi i botanici i doprinos „zelenoj” arhitekturi. U njima se nalazi 400 stambenih jedinica, čija cena varira od 3000-12000 €/m².

izvori: Business Insider, The Skyscraper Center, The Architects’ Journal