Bila je rodom iz Antiohije, iz neznabožačke kuće. Rano je ostala bez majke, a otac Jelisej je se u 12. godini odrekao saznavši da se priklonila hrišćanskoj veri. Njene muke počinju kada na putu iz Antiohije sreće carskog namesnika Olimvrija, koji je pošao da progoni hrišćane. On zahteva od Marine da se uda za njega, a nakon njenog odbijanja tera je da se pokloni idolima i odrekne Hrista. Ona odbija uz reči:

„Neću se pokloniti ni prineti žrtve bezdihanim i mrtvim idolima, koji niti sami sebe poznaju, niti pak znaju, da li ih mi čestvujemo ili beščestvujemo; ne dam njima one časti koja pripada samo Tvorcu mojemu.”

Olimvrije je izmučenu baca u tamnicu, gde nakon dugih molitvi i iskušenja Marija biva isceljena silom Božijom i pošteđena svih bolova od mučenja vodom i ognjem koja su usledila. Na kraju je pogubljena mačem, u njenoj 16. godini, oko 260. godine za vreme vladavine cara Dioklecijana. Do dolaska krstaša, njen grob je bio u Carigradu. Danas se deo njenih mošti nalazi u Albaniji, u manastiru na planini Langa iznad Ohridskog jezera, a desna ruka u manastiru Vatoped na Sv. Gori u Grčkoj.

U tradiciji pravoslavnih hrišćana Ognjena Marija važi „ognjevitog” sveca koji uživa veliko strahopoštovanje, naročito kod žena. Pored porodica koje ovu sveticu slave kao krsnu slavu, od teškog rada se danas uzdržavaju i svi pravoslavni vernici, iz poštovanja prema njenoj veri i stradanju, ali iz zbog narodnog verovanja da su poslovi započeti na ovaj dan nesrećni i grešni. Narod Ognjenu Mariju smatra sestrom Ilije Gromovnika i Svetog Pantelije. Na ikonama je obično predstavljena skromno odevena, sa krstom i mirtinom grančicom u ruci.