Most je star između 200 i 500 godina, i pretpostavlja se da su ga gradili posebno vešti graditelji iz Epira, oblasti danas podeljene između Grčke i Albanije, poznati i po tome što su od gradilišta do gradilišta putovali u karavanima. Most spaja dve obale reke Portake, visok je nešto više od 10, a dug skoro 27 metara. Visina luka je 18,6m. Iza njega se nalazi vodopad visok 12 metara, koji se ispred mosta nastavlja u manji, visok 2 metra. Most skrivaju padine planine Katouna, gusto obrasle stablima jele i hrasta.

Po lokalnim predanjima, sagrađen je u XV veku za vreme osmanlijske vladavine. O njemu ne postoji nijedan pisani trag, a razlog tome možemo tražiti u burnoj istoriji grada Trikale i cele Tesalije.

Oblast Trikale je stalno naseljena još od vremena praistorije. Arheološki tragovi prve naseobine koji su nađeni u pećini Teopetra potiču iz perioda daleke prošlosti, oko 49000 godina p.n.e. Znatno bogatija nalazišta iz perioda neolita, oko 6000 godina p.n.e. otkrivena su kod Megalo Kefalovrisa. Grad je, kako se pretpostavlja, dobio ime po nimfi Triki, ćerki reke Asope. Imao je veliki značaj u antička vremena i smatra se da je bio rodno mesto Eskulapa, boga isceljenja. Trikala se spominje i u Homerovoj Ilijadi, kao grad koji je sa trideset brodova učestvovao u Trojanskom ratu pod komandom Eskulapovih sinova. U bronzanoj eri antičke Grčke, Trikala je bila centar kraljevstva.

Kao večita interesna zona osvajača, Trikala pada pod vlast Ahemenditskog carstva 480 godine p.n.e, a stopedeset godina kasnije ujedinjuje se sa Makedonijom Filipa II. Grad je dugo bio centar brojnih borbenih sukoba između Makedonije i Rima, i na kraju postao deo Rimske republike.

U srednjem veku, pod vlašću Vizantije Trikala ulazi u relativno miran period i pored sporadičnih napada gotskih, hunskih, slovenskih, bugarskih i na kraju katalonskih plemena. Ime grada se u spisima prvi put spominje u Kekaumenovom strategionu iz XI veka, vizantijskom priručniku o ratovanju i upravljanju dobrima. Nakon propasti vizantijske države tokom Četvrtog krstaškog rata u gradu su se brzo smenjivali periodi nezavisnosti i osvajanja, sve do 1332. godine kada cela Tesalija sa Andronikom II Paleologom ponovo postaje deo Vizantijskog carstva.

Srpski srednjevekovni kralj Stefan Dušan osvaja Tesaliju u jesen 1348. godine i priključuje je novostvorenom Srpskom carstvu. Vojvoda Grigor Preljub je sa titulom cezara (kesara) postavljen da upravlja Tesalijom, a sedište njegove uprave je bilo u Trikali. Dušanov brat Simeon Nemanjić u Trikali uspostavlja sud 1359, a čuveni manastir Veliki Meteor gradi u blizini 1367. godine. Upravu nad Tesalijom od njega nasleđuje sin Jovan Uroš Nemanjić. Nakon smrti Dušana Silnog, 1355. godine, Trikalijom su vladali Jovan Uroš, a potom carstvom Romeja i Srba vladaju Aleksije i Manojlo Filantropen, po narodnosti Grci. Turci je osvajaju 1393/94. godine.

Pod otomanskom vlašću Trikala ostaje administrativni centar i postaje veoma privlačna za muslimanske i jevrejske zajednice koje ga ubrzano naseljavaju. Sa otvaranjem Trikalske škole (kasnije Grčke škole) sredinom XVI veka, u kojoj su predavali izuzetno cenjeni mislioci, grad postaje i intelektualni centar. Pretpostavlja se da je u tom periodu, između ostalog, sagrađen i ovaj most. U avgustu 1881. godine, nakon potpisivanja povelje između Otomanskog carstva i Kraljevine Grčke, Trikala i cela Tesalija su vraćene Grcima. Ipak, Turci nisu mogli da je se lako odreknu. Nakratko su je ponovo osvojili tokom Grčko-turskog rata 1897. godine.

Zbog urbanizacije, ali i odnosa ponosnog naroda Tesalije prema burim osvajanjima, koji svemu što datira iz tog perioda daje negativan predznak, nemoguće je pronaći bilo kakav pisani trag ili pouzdanu informaciju o poreklu kamenog mosta između dva vodopada. U novije vreme, on je postao Meka profesionalnih fotografa i amatera širom sveta. Dostupne fotografije pokazuju da nema lošeg ugla, sa koje god tačke da snimite ovu građevinu od prizora zastaje dah. Notu posebnosti mu daje i veo misterije kojim je obavijen.