Od osnivanja Nobelove nagrade do danas dodeljeno je 164 nagrada za hemiju, a samo je Fredrik Sanger (Frederick Sanger) dvostruki dobitnik ovog priznanja, 1958. i 1980. godine.

Jakob Henrik van't Hof (Jakobus Henricus van 't Hoff; 1852. – 1911. god) je bio holandski hemičar čija su najpoznatija otkrića na polju hemijske kinetike, hemijske ravnoteže, osmotskog pritiska i stereohemije. Prvi je počeo da istražuje hemijske reakcije sa aspekta termodinamike i kinetičke teorije, a ta istraživanja su ga dovela do otkrića povezanosti konstante ravnoteže supstanci od temperature u procesu, koju je prikazao jednačinom (Van't Hovova jednačina). Njegova istraživanja u vezi primene gasnog pritiska na rastvore, tumačenja osmotskog pritiska, smanjenje tačke mržnjenja i povećanje tačke ključanja rastvora kao i promene napona gasova, objavio je 1885. godine. Za svoj rad je bio nagrađen kao prvi dobitnik Nobelove nagrade 1901. godine za istraživanje zakona hemijske dinamike rastvora i otkriće osmotskog pritiska u njima.

Ernst Rutenford (Ernest Ruthenford; 1871. - 1937. god) je bio britanski hemičar i fizičar koji je proučavanjem radioaktivnog raspada prvi otkrio da radijum zrači tri vrste zračenja i nazvao ih alfa, beta i gama zračenje. Uveo je pojam vreme poluraspada i formulisao zakone radioaktivnog raspadanja. Prvi je došao do zaključka da se atom sastoji od pozitivnog jezgra i negativnih čestica koje kruže oko njega, i prvi upotrebio izraz proton za pozitivnu česticu u jezgru atoma. Raterford je 1919. godine bombardovanje azota alfa-česticama uspeo da dobije prvu transmutaciju jednog elementa u drugi, jer je iz azota uspeo da dobije kiseonik. tako je nastala prva nuklearna reakcija. Radeći sa Borom prvi su pretpostavili postojanje neutrona u jezgru atoma, čime je omogućio da Džejms Čedvik njegovim dokazivanjem dobije Nobelovu nagradu za fiziku 1935. godine. Rutenford je dobio Nobelovu nagradu 1908. godine za istraživanje dezintegracije elemenata i hemije radioaktivnih supstanci.

Marija Sklodovska-Kiri (Marie Skłodowska-Curie, 1867. - 1934. god) je bila francuska hemičarka i fizičarka koja se bavila istraživanjem na polju fizike i hemije. U njena najveća dostignuća spadaju rad na teoriji radiokativnosti, razdvajanje radioaktivnih izotopa, otkriće dva nova hemijska elementa (radijum i polonijum) i prva istraživanja mogućnosti izlečenja raka pomoću radioaktivnosti. Kao priznanje za njene zasluge za unaprijeđenje hemije otkrivanjem elemenata radijuma i polonijuma, izolacijom radijuma i proučavanjem osobina i spojeva tog posebnog elementa, dobija 1911. godine Nobelovu nagradu. Marija Kiri je nakon otkrića radijuma uradila nešto neuobičajeno, nije patentirala svoj pronalazak proces izolacije radijuma, tako da su svi naučnici i naučna društva mogli nesmetano istraživati. Marija Kiri je bila prva osoba koja je osvojila, ili podijelila dvije Nobelove nagrade. Jedna je od dvije osobe koja je dobila Nobelovu nagradu u dva različita područja i jedina žena koja je dobila dvije Nobelove nagrade.

Volter Norman Hauort (Walter Norman Hawort, 1883. - 1950. god) je bio britanski hemičar koji je poznat po svom radu u polju organske hemije gde je utvrdio korekturnu strukturu većeg broja šećera i po razvoju Hauortove projekcije koja prevodi trodimenzionalne strukture šećera u podesne dvodimenzionalne grafičke oblike. Razvio je novu metodu za pripremu metil-etra šećera korišćenjem metil-sulfata i alkala (Hauortova metilacija). Bio je počasni doktor mnogih univerziteta, nosilac mnogobrojnih medalja i titula, a 1947. godine je dobio i titulu viteza Njenog Veličanstva . Primio je Nobelovu nagradu za hemiju 1937. godine za njegova izučavanja ugljenih hidrata i vitamina C.

Oto Han (Otto Hahn; 1879. - 1968.god) je bio nemački hemičar i fizičar, pionir u oblasti radioaktivnosti radiohemiji. Poznata su mu istraživanja u radiohemiji kada u toku rada sa solima radijuma otkriva novu česticu (torijum 227) za koju misli da je novi radioaktivni element i naziva je radiotorijum (kasnije se ispostavilo da je to u stvari bio još neotkriveni izotop torijuma 228). Nastavljajući istraživanje te čestice, Han otkriva mesotorijum-I, -II i -III, koji postaje veoma značajan (radijum 228) u primeni u medicini jer je isti kao radijum-224 (otkrili Pjer i Marija Kiri) ali je duplo jeftiniji za proizvodnju. Za vreme I svetskog rata, radeći na istraživanju supstanci za pravljenje hemijskih bojnih otrova dolazi do otkrića nove čestice koju naziva proto-radioaktivni element (kasnije nazvan protaktinijum, ili uranijum-3). Han ovo otkriće prvi put objavljuje 1921. godine kao prvi primer nuklearne izomerije. Ovo otkriće je kasnije postalo veoma značajno za nuklearnu fiziku. Zajedno je sa Štrasmanom 1939. godine otkrio cepanje jezgra atoma uranijuma pomoću neutrona, čime je otvorio eru atomskih reaktora, koji rade na osnovi te nuklearne reakcije. Iako je bio ''otac atomske bombe'' Oto han je bio veliki protivnik nuklearnog naoružanja. Dobitnik je Nobelove nagrade za hemiju 1944. godine, za otkriće fisije teških jezgara.

Frederik Sanger (Frederick Sanger; rođen 13.8.1918. god) je britanski biohemičar koji je 1955. godine utvrdio sekvencu aminokiselina u insulinu, i time dokazao da proteini imaju određenu a ne haotičnu strukturu. Godine 1957. razvio je metodu pronalaženja strukture DNK molekula (Sangerova metoda; Dideoxy termination) a dve godine kasnije je uspešno dešifrovao nukleotidni red koji čini genom bakteriofage ''Φ-X174'' (specifični bakterijski virus koji se umnožava na račun bakterija). To je bio prvi organizam čija je DNK sekvenca dešifrovana. Sangerova metoda je ključan korak za dešifrovanje ljudskog genoma. Dobitnik je dve Nobelove nagrade za hemiju, 1958. godine za rad na strukturi belančevina, posebno insulina, i 1980. godine za doprinos u određivanju sekvencija nukleinskih kiselina. Jedan je od četiri naučnika koji su dobili dve nobelove nagrade i jedini koji je dobio dve u oblasti hemije