Park je napravljen za viteza Fridriha Hermana Rotščika, a pored Rakoci mosta u njemu se nalaze mnogobrojne bašte i arhitektonske atrakcije gotskog tipa. Park je pravljen po uzoru na engleske bašte i obiluje malim bazenima i jezerima. Najbolje vreme sa posetu je maj, kada su azaleje i rododendroni po kojima je dobio ime u punom cvatu.

Obe strane osnove mosta sagrađene su od jakog, uvoznog kamena kojim su formirane tanke stenovite spirale nalik savršeno ujednačenim prirodnim odronima, a luk je građen od različitih vrsta domaćeg kamena. Kao i mnogi mostovi ovog tipa u Evropi, masovno građeni uglavnom u periodu srednjeg veka (1000-1600. godine), ali i kasnije, i ovaj je nazvan Vražiji (đavolji) most zbog verovanja da su ovakvi mostovi previše opasni ili čudesni da bi ih napravila ljudska ruka.

U narodu je postojalo verovanje da graditelj mosta mora da napravi sporazum sa đavolom i obeća mu dušu prve osobe koji će ga preći, da bi mu zauzvrat moćna ruka zla pomogla da napravi šta je zamislio. I sami graditelji su verovali u tu legendu, pa bi po običaju prva „duša” koja pređe most bila pas, od čije bi se dobrote nečastivi prepao i pobegao bez naplate. Većina „vražijih” mostova je zapravo imala jednu zajedničku karakteristiku, njihovi graditelji su bili više zaokupljeni estetikom građevine nego njenom bezbednošću i funkcionalnošću.

Danas je most moguće posmatrati samo iz parka, koji je sa besplatnim ulazom i parkingom stalno otvoren za posetioce, ali je hod po mostu zabranjen da bi se građevina sačuvala od propadanja. Zbog novih tendencija u epskoj fantastici, koje su došle sa Tolkienovim Gospodarima prstenova, most polako gubi svoj pakleni naziv i sve češće se spominje kao „most Hobita”.