Da bi se odbranili od nemačkih aviona, Britanci su 1942. godine sagradili vojnu platformu izvan britanskih teritorijalnih voda. Kostrukcija se sastojala od plutajućeg pontona na kojem su postavljene dve šuplje kule spojene platformom na vrhu. Platforma je nazvana Rough Tower. Tokom rata, na njoj je bilo smešteno 150-300 mornara, a nakon toga je napuštena.

Iako nijedna država na svetu nije priznala Silend kao suverenu i legitimnu državu, ona je verovatno najpoznatija mikronacija, najviše zbog brojnih bizarnih detalja vezanih za njen nastanak i kratku, ali dimaničnu istoriju.

2 septembra 1967, major Paddy Roy Bates na osnovu lične interpretacije međunarodnog prava odlučuje da položi pravo na platformu. Zanimljivo je da je Batesu ovaj posed inicijalno služio kao sedište ilegalne radio stanice, ali je ubrzo proglasio nezavisnost i nazvao je Kneževina Silend (the Principality of Sealand). Podigao je zastavu, napisao nacrt ustava, ustanovio državnu himnu, pa čak i svoju monetu i pasoš. Zanimljivo je da su poštanske marke Silenda nepažnjom ušle u međunarodni poštanski sistem tokom prepiske Batesa sa Briselom.

Da se porodica Bates ne šali, shvatila je i Britanija 1968. godine, kada je Michael Bates, sin majora Batesa, otvorio vatru na britanski vojni brod. Porodica Bates je spor pred sudom koji je usledio posle ovog incidenta dobila u svoju korist, jer se incident faktički dogodio izvan britanskih teritorijalnih voda.

Deset godina kasnije, dok je Bates bio privremeno odsutan sa ostrva, samoproklamovani premijer Silanda, Alexander G. Achenbach, je unajmio nekoliko nemačkih i holandskih plaćenika i preuzeo državu, uzevši Batesovog sina za taoca. Razjareni Bates je uzvratio helikopterskim napadom, povratio ostrvo, a pobunjenike neko vreme držao kao ratne zarobljenike. Pozivajući se na već izgubljen spor sa Silendom, Britanija nije želela da interveniše u ovom sukobu, pa je Nemačka poslala svog diplomatu da izdejstvuje puštanje Achenbacha. Ovaj potez je Bates kasnije tumačio kao faktičko priznanje njegove države od strane Nemačke.

Kako je proizvodnja i trgovina na skučenomn ostrvu nemoguća, stanovnici Silenda (kojih je retko više od 5) su pokušali da uspostave bilo kakvu ekonomiju u svojoj državi, prvo preko usluga sigurnog internet hostinga, a potom i osnivajući online kazino. Kada je i to propalo, počeli su sa prodajom plemićkih titula svoje države po ceni od 29,99£. Veliki međunarodni problem je nastao kad je grupa španskih kriminalaca izdala 150,000 lažnih pasoša Silenda i distribuirala ih širom istočne Evrope. Iako sa ovim pasošima, koje su povezivali sa lancem visokog internacionalnog kriminala Bates nije imao ništa, bio je prinuđen da 1997. godine povuče sve pasoše koje je Silend izdao u proteklih 30 godina.

Nakon Batesove smrti, 2012. godine, pojavile su se brojne spekulacije o budućnosti Silenda. Iako je kneževina nuđena na prodaju i tokom 2007. i 2010. godine za 905 miliona dolara, njen neregulisan pravni status je bio jedna od prepreka za trgovinu. Informacije koje su danas aktuelne, mada nisu potvrđene, kažu da „transfer vlasti“ na Silendu planira da izvrši čuveni piratski sajt The Pirate Bay i tako smesti svoje servere sa torent sadržajima na teritoriju izvan pravne jurisdikcije bilo koje države. Čini se da zanimljivi dani za nepostojeću državu tek dolaze.