Azerbejdžan je oduvek bio bogat naftom. Bušenje i promet nafte u ovom regionu se pominje još u 3. i 4. veku u starim arapskim i persijskim spisima kao i pismima najslavnijeg svetskog putnika, Marka Pola. Moderno bušenje nafte u ovom regionu je počelo tridesetih godina prošlog veka, nakon što je Azerbejdžan ušao u sastav Sovjetskog Saveza. Do početka Prvog svetskog rata Azerbejdžan je proizvodio 175 miliona barela sirove nafte, što je iznosilo 75% ukupne proizvodje nafte u SSSR-u.

Prva geološka studija područja u Kaspijskom moru je sprovedena u periodu od 1945. do 1948. kada su sovjetski inženjeri otkrili ulje vrhunskog kvaliteta na dubini od 1100 metara ispod nivoa mora. Platforme su podignute a pristaništa za brodove izgrađena u rekordnom roku. To je bila prva složena naftna bušotina na otvorenom moru koja se sastojala od više platformi.

Originalni „temelj” grada se sastojao od sedam potopljenih brodova i prostirao se na 7 hektara. Tokom decenija broj platformi je porastao na 2000, koje su zajedno sa mrežom vijadukta zauzimale površinu od oko 700 kvadratnih kilometara. U naselju su vremenom izgrađeni stambeni blokovi, ambulanta, bioskop, perionica veša, biblioteka, fabrika pića, pekara, fudbalski teren, park... Zasađen je i drvored u zemlji donetoj sa kopna. Za vreme svog vrhunca Neft Daslari je brojao 5000 stanovnika.

Raspadom Sovjetskog Saveza i pronalaženjem novih naftnih polja, radna snaga u Neft Daslariju je drastično smanjena. Usled neodržavanja i zanemarivanja mnoge platforme su se urušile u more, dok je od nekadašnjih 300 kilometara puteva sada u upotrebi samo 45.

Strogo čuvana tajna iz doba Sovjetskog Saveza odavno više nije tajna, ali stranci ne mogu da dobiju dozvolu da posete Neft Daslari, niti ovo naselje može da se zumira na Google mapi.