Indira je bila jedino dete Džavaharlala Nehrua (advokata, nacionalonog lidera i prvog premijera nezavisne Indije), školovala se na Visva-Barati Univerzitetu (Visva-Bharati University) i Oksfordu (Oxford) nakon smrti svoje majke. Pristupila je nacionalnom pokretu za oslobođenje Indije 1938. godine. Četiri godine kasnije, prkoseći socijalnim običajima, udaje se za Parsija Feroze Gandija (Parsi su pripadnici etničke izolovane zajednice poreklom iz Irana koja je prvivržena zoroastrizmu. Većina ih danas živi u Indiji) čime je pokazala stav da u borbi za nezavisnost Indije ne učestvuju samo Indijci, već svi stanovnici Britanske Indije. Zbog političke aktivnosti, bračni par Gandi biva uhapšen i osuđen na 13 meseci zatvora.

Nakon oslobađanja Indije od britanskog kolonijalizma 1947. godine, za prvog premijera je izabran Džavaharlal Nehru, a Indira je postala prva domaćica, lični savetnik svoga oca i njegov pratilac prilikom službenih putovanja. Indira je u tom periodu sticala značajno političko iskustvo koje će kasnije dobro iskoristiti u svojoj dugogodišnjoj vladavini, a 1959. godine je izabrana za počasnog predsednika stranke. Veliku popularnost u narodu je stekla tokom kinesko-indijskog graničnog sukoba 1962. godine kada je koordinirala rad civilne odbrane, boraveći većinu vremena skoro na samoj liniji sukoba. Smrću njenog oca 1964. godine dobija u novoj vladi mesto ministra informacija i potparola premijera. Na tom mestu je uspela da poveća trajanje tv programa, smanji cenzuru i odobrila je projekat obrazovnih emisija na nacionalnoj televiziji o planiranju porodice. Indira Gandi je postalo ime koje je znala svaka porodica u Indiji.

Iznenadnom smrću dotadašnjeg premijera 1966. godine Indira je postala vodeća ličnost u partiji i time premijer Indije, uprkos snažnom otporu desnog krila partije na čijem se čelu nalazio Morarji Desai, ministar finansija koji je i sam želeo to mesto. Na izborima je Indira jedva osvojila većinu i morala je da Desaija prihvati kao zamenika premijera, što se na kraju pokazalo dobro za Indiju, s obzirom na veliko iskustvo Desaija u vođenju monetarne politike. Za vreme svog prvog mandata kao premijera, Indira je učinila dve stvari kojima je nastavila sakupljanje političkih poena. Prvo je prilikom posete SAD uspela da obezbedi značajnu finansijsku pomoć kako bi ublažila posledice ekonomske nestabilnosti države, pri tom ne zaboravivši da javno kritikuje politiku SAD prema Vijetnamu, a zatim je otputovala u Moskvu gde je potvrdila da Indija nastavlja putem njenog oca u sklopu Pokreta nesvrstanih.

Već na sledećim izborima 1971. godine je odnela tako ubedljivu pobedu nad koalicijom konzervativaca, da je imala bukvalno nekontrolisanu vlast u svojim rukama. To je i iskoristila krajem iste godine, kada je pružila snažnu podršku Istočnom Bengaliju (danas Bangladeš) u njegovom secesionističkom sukobu protiv Pakistana, a indijska vojska postiže brzu i odlučnu pobedu u vojnoj intervenciji, što je dovelo do stvaranja države Bangladeš. Taj potez Pakistan nikada nije zaboravio Indiji, i od tada se vodi tihi rat sa povremenim čarkama na granici dve države. Iako je njena popularnost u narodu bila velika, politički protivnici su iskoristili loše posleratno stanje u zemlji i optužili je za korupciju i izbornu krađu na prošlim izborima. Visoki sud je 1975. godine doneo presudu kojom joj se oduzima položaj u parlamentu i zabranjuje bavljenje politikom narednioh 6 godina. Indira je ne čekajući da istekne rok žalbe zavela vanredno stanje u zemlji, naredila hapšenje većine političkih protivnika i neistomišljenika, donela par zakona koji sputavaju ličnu slobodu i naredila veliku sterilizaciju kao vid kontrole rađanja. Vladala je Indijom čeličnom rukom, stavljajući pod svoju kontrolu sve više aspekata javnog i društvenog života, ali danas se smatra da je za to najviše kriv njen sin Sandžaj (Sanjay) kojeg je najviše slušala uprkos njegovom političkom neiskustvu.

Takav način vladanja se pokazao fatalnim kada je na sledećim izborima, 1977. godine ubedljivo izgubila. Indira se uprkos strahovanjima mirno povukla i napustila kancelariju premijera. Na vlast je došao njen bivši zamenik, sada vođa opozicione koalicije Morarji Desai. Indira formira svoju stranku 1978. godine, i zahvaljujući neslaganjima u vladajućoj koaliciji 1980. godine spektakularno se vraća na vlast velikom većinom glasova. Sandžaj dobija mesto zamenika premijera i tu ostaje sve do smrti u avionskoj nesreći. Smatra se da je on glavni krivac za sklapanje političkog saveza izmedju Indirine stranke i Sika sa ciljem da se spreče nemiri u državi Pandžab koji je bio pod njihovom upravom. Iste godine Indiju potresaju veliki unutrašnji nemiri a Indira ih je rešavala čvrstom rukom. Indira se okreće saradnji sa tadašnjim Sovjetskim Savezom jer ne može sama da se nosi sa dugogodišnjim sukobom sa Pakistanom. Uprkos indicijama da Indija napušta pokret nesvrstanih to se nije desilo i Indira je to jasno stavila do znanja na pregovorima u Moskvi.

Tokom narednih godina labav savez sa Sikima je propao i oni pod vođstvom Bindravala (Jarnail Singh Bhindranvale) pokreću seriju nasilnih akcija u cilju dobijanja nezavisnosti Pandžaba. Indira naređuje vojnu akciju juna 1984. godine na Harimandar (Zlatni hram) u Armitsaru, najsvetije svetilište Sika, što je dovelo do smrti više od 450 pobunjenika zajedno sa Bindravalom. To je rezultiralo njenim ubistvom pet meseci kasnije, oktobra 1984. godine. Indirina kontroverzna politička karijera je nasilno prekinuta kada je ubijena od strane dva Sika, pripadnika njenog obezbeđenja, kao druge po dužini vladavine u Indiji i jedine žene na tom mestu. Kao premijer, Indira Gandi je bila poznata po svojoj političkoj bezobzirnosti, ali za vreme čije vladavine je Indija postala vodeći lider u južnoj Aziji, sa značajnim političkim, vojnim i ekonomskim potencijalom. Godine 2001. Indira je proglašena najvećim indijskim premijerom u anketi koju se organizovao India Today, a u anketi BBC-a iz 1999. godine je proglašena za ''Ženu mulenijuma''.

"Ja sam živa danas, sutra možda neću biti. Nastaviću da služim ovoj zemlji do poslednjeg daha, a kada umrem svaka kap moje krvi će ojačati Indiju i držati je u životu ujedinjenu".