Funkcija Ponta du Garda kao mosta bila je sporedna. Kao deo akvadukta dugog 50 km koji je povezivao Uzes and Nimes, ovaj most je sve do IX veka služio za prolaz 200 miliona litara vode dnevno preko reke Gard. Preciznost sa kojom je građen je zadivljujuća. Skretanje celog akvadukta od početka do kraja je samo 5 metara, a most je građen isključivo od kamena, bez upotrebe maltera i sličnih veziva. Voda je prolazila kroz najviši nivo mosta, koji je sa namerom napravljen da malo krivuda, što je imalo za cilj da smanji pritisak vode i učini prolaz akvadukta kroz most sigurnijim i stabilnijim.

Nakon pada Zapadnog Rimskog Carstva, u IV veku, akvadukt nije održavan, što je dovelo do njegovog propadanja i ukidanja.

Tokom srednjeg veka, lokalni feudalci i crkveni upravitelji su preuzeli na sebe održavanje mosta, prvenstveno zbog dobiti od mostarine koju su ubirali. Tada je proširen najniži od tri nivoa i pretvoren u saobraćajni most koji je i danas u upotrebi.

1998. godine most je oštetila masivna poplava, ali ga je već 2000. godine francuska vlada potpuno obnovila. Od 1985. godine Pont du Gard se nalazi na UNESCO-voj listi svetske baštine.