Kuću u Veroni, koja ja danas poznata kao Julijina, sagradila je porodica Kapelo u XIII veku. Porodični grb je i danas vidljiv na njenoj fasadi. Iz stanja potpune zapuštenosti je izbavljena 1905. godine, kada je grad otkupio ruiniranu građevinu i odlučio da je iskoristi kao turističku atrakciju, zahvaljujući sličnosti porodičnog imena Kapelijevih i čuvene porodice Kapuleti iz koje je u Šekspirovom romanu potekla Julija.

Najveći deo kuće je obnovljen 1930. godine, kada su dodati prozori i vrata u gotskom stilu. Čak ni legendarni balkon nije postojao na staroj građevini, već je dodat tokom restauracije 1936. godine i dekorisan delovima sarkofaga iz XVII veka. Spartanski prazna unutrašnjost je bogato dekorisana mnogo kasnije, tek krajem XX veka. U enterijer je ugrađena autentična keramika, slike i nameštaj tog doba, ali oni nisu pripadali Kapelijevima, a još manje imaginarnoj porodici Kapuleti. Ipak, autentičan nameštaj nudi zanimljiv uvid u način života više klase stare Verone. U jednoj od prostorija kuće je danas smešten tim volontera, Julijini sekretari, koji odgovaraju na pisma onih koji od Julije zatraže savet i blagoslov svojoj ljubavi.

Kuća je smeštena u Via Cappello br. 23, u blizini veronske Piazza delle Erbe, a da ste joj blizu znaćete po moru stikera, zaključanih katanaca koje postavljaju turisti u želji da ovekoveče svoju ljubav, i grafita ispisanih na zidovima turističke atrakcije posvećene tragičnoj ljubavi dvoje mladih.

Čini se da se, baš kao i u slučaju grobnice Oskara Vajlda, i ovde pokazalo da ljubav može biti jednako snažan pokretač huliganskih ispada kao i mržnja. Zato će biti najbolje ako na ovom mestu zaboravite na cinizam, naročito kada vam pogled padne na grudi statue koja simbolizuje Juliju. Običaj da joj posetioci dotaknu grudi kako bi imali sreće u ljubavi doveo je do toga da taj deo bronzane statue nikada ne podlegne oksidaciji i matira kao ostatak tela, pa Julijine grudi bizarno i neprikladno sijaju na suncu, više kao poziv na greh nego kao simbol tragične ljubavi mladog para.