Kristofer je već ranih šezdesetih godina bio proslavljeni pozorišni glumac. Kako sam kaže, odlučio je da uradi film samo kao „vežbu” za ulogu Sirana de Beržeraka (Cyrano de Bergerac) u Brodvejskom mjuziklu. Prve kritike filma su bile jako loše. Polina Kael ga je predstavila kao „mehanički projektovan” film da pretvori publiku u emocionalne imbecile koji pevuše one „bolesne pesmice”. New York Times je pohvalio Džuli, uz komentar da je gluma ostalih odraslih glumaca bila prilično očajna, pogotovu Kristoferova u ulozi kapetana fon Trapa. Kristofer se vratio u pozorište gde je bio, jeste i ostaće velikan. Tek nakon deset godina je ponovo počeo da se bavi filmom. Imao je nekoliko uspešnih uloga, a 2012. godine je dobio Oskara za sporednu ulogu u filmu „Beginners” čime je postao najstariji glumac ikad koji je dobio Oskara. Uprkos maestralno odigranim pozorišnim ulogama, uloga šarmantnog udovca, Kapetana Fon Trapa je ostala kao njegov znak prepoznavanja.

Džuli je sušta suprotnost Kristoferu. Nakon snimanja „The Sound of Music”, šest meseci kasnije snimila je još jedan uspešan mjuzikl „Meri Popins” (Mary Poppins). Ovi filmovi su prethodili njenom velikom trijumfu na Brodveju u ulozi Elize Doolitle u predstavi „My Fair Lady”. Kada je kompanija Warner Bros htela da ekranizuje predstavu, jedan od braće, Jack Warner, ju je glatko odbio i angažovao Odri Hepbern (Audrey Hepburn) obezbedivši joj dublera za pevanje. Na dodeli nagrada Zlatni Globus 1965. godine na kojem je Džuli osvojila nagradu za najbolju ulogu u kategoriji mjuzikl ili komedija za film „Meri Popins”, nije propustila priliku da se „zahvali” braći Warner. Od tada Džuli niže samo uspehe. Iako je „zacrtana” u glavama miliona gledalaca kao raspevana dadilja ili opatica, ona je očigledno mnogo više. I veliki uspeh scenske i filmske verzije „Viktor/Viktorija” (Victor/Victoria) po scenariju i u režiji njenog supruga Blejka, pokazao je njene prave glasovne i glumačke sposobnosti.

Džulin muž, Blejk Edvards (Blake Edwards) režirao je film „Povratak Pink Pantera” (The Return of the Pink Panther) 1975. godine u kojem igra Kristofer, i od onda su ostali prijatelji sve do Blejkove smrti, 2010. godine. Džuli i Blejk su bili u braku 41 godinu. Kristofer je oženjen sa Ilejn Tejlor (Elaine Taylor) od 1970. godine. Ako izuzmemo televizijsku adaptaciju filma „On Golden Pond” iz 1981. godine koji je prikazan 2001. godine na televiziji CBS i TV spektakl „A Royal Christmas” iz 2002. godine, Džuli i Kristofer se nisu nikad više zajedno pojavili na bioskopskom platnu.

Uprkos prvim kritikama koje su bile jako loše, film je osvojio pet Oskara - kao najbolji film godine, za režiju, za muziku, za montažu i najbolju adaptaciju muzike. Takođe je osvojio i dva Zlatna Globusa - kao najbolji film godine i za glavnu žensku ulogu.

Fon Trapova „deca” 1965. godine i danas

Film „Moje pesme, moji snovi” se zasniva na istinitim događajima porodice Fon Trap (Von Trapp) a radnja je smeštena u Salcburg, iako je porodica živela u predgrađu Salcburga, Ajgenu. Pred nacistima su 1938. godine pobegli u Italiju, a potom u Sjedinjene Američke Države, gde su nastupali pod nazivom „Trapp Family Singers". Mnoge pesme iz filma su postale klasici, uključujući naslovnu numeru „The Sound of Music”, „Edelweiss”, „My Favorite Things”, „Climb Ev'ry Mountain”, „Do-Re-Mi”... 2001. godine Američka kongresna biblioteka je zaštitila film u okviru Nacionalnog filmskog registra i proglasila ga kulturno, istorijsko i estetski važnim.