Jezero je dugo oko 600 metara i okruženo je peščanim priobaljem i gustom šumom eukaliptusa. Uzak pojas peščanih dina deli ga od Južnog okeana.

Smatra se da su za boju ovog jezera, kao i onog u Retbi (Senegal, Dakar), odgovorne crvene halofilne bakterije koje obožavaju slane sredine. Mikroorganizmi Dunaliella salina i Halobacteria bogato naseljavaju slane kore ovih solima bogatih jezera. Oni proizvode pigment boje jagode koji absorbuje i koriste sunčevu energiju da bi proizveli još energije kroz svoje metaboličke procese. Boja nije refleksija organizama koji žive u vodi, jer i kada se izdvoji u boce ona zadržava nežno roze boju.

Jedan od prvih dokaza o postojanju ovog jezera nađen je u zapisima iz 1802. godine koje je ostavio Matthew Flinders, britanski moreplovac i hidrograf. On se ispeo na najviši vrh Srednjeg ostrva (sada poznat kao Flindersov vrh) da bi istraživao okolinu, i neočekivao je otkrio jezero jarko roze boje. Za razliku od jezera u Retbi gde se vrši eksploatacija soli, jezero Hillier je ostalo netaknuto čudo prirode i turistička atrakcija. Zanimljivo je da je jezero Retbi toliko slano, da ljudska koža ne može da izdrži duži dodir sa vodom u njemu. Zato pre rada, radnici u svoju kožu utrljavaju shea buter dobijen iz lokalnih stabala shea oraha, sada svetski poznat i nezamenljiv kozmetološki dodatak mnogih linija za negu kože.